Play Station/PC/TV-dieet

Wij hebben de computer nog weten komen, evolueren. Onze kinderen niet. Zij groei(d)en er mee op.

Pieter heeft meerdere computers in zijn kleuterklas. Wouter, die dezelfde kleuterklas 5 jaar geleden deed, had er ook al. Allemaal pedagogisch verantwoord en zo, maar ze kennen het en ze weten maar al te goed hoe het werkt.

"Hier klikken papa, twee keer, en nu daar en dan springt er een zeester vanachter die rots en als je nog eens klikt een zeepaardje en als ...."
Voor Wouter had Freddy Fish (1 tot 5) al geen geheimen en met Pieter gaat het dezelfde weg op.

Wouter was al 3, 4 jarige de kampioen in muur crashen. Telkens de auto tegen de muur rijden, 2 minuten plat van't lachen en hop, nog eens. "Binnen 15 jaar zit deze jongen aan het stuur van mijn auto met als enige bescherming een 'L' achterin en 26 airbags", dacht ik toen.

Pieter zijn behendigheid overtreft nu al die van Wouter op dezelfde leeftijd. Wouter is nu, met zijn vijf jaar ouder, nog stukken beter dan Pieter, maar ik moet al heel goed mijn best doen om te winnen. Al was het maar omdat hij meer oefent dan papa.

Al dit multimedia gedoe zorgt er wel voor dat de oude Play Station en onze computer soms op volle toeren zouden draaien moesten we ze niet intoomen. Eén uur computer of Play Station, en één uurtje televisie is (meestal) de limiet.

Voor Wouter is dat niet zo'n probleem. Hij zet het zonder probleem af en verhuisd naar de lego's. Hij is de creatieve van de twee. Pieter heeft het er moeilijker mee. Afzetten? Ok, maar je moet echt aandringen en er naast blijven staan of er komt niets van en dan zou hij onmiddelijk willen overschakelen op televisie.

Daar kwam dan multimedia-regel 2 van. 'Na 60 minuten computeren kan je niet aansluitend tv kijken'. Eerst een uurtje 'gewoon' spelen.

En nee, het Play Station/PC/TV-dieet kwam er niet omdat we anders niet zelf kunnen surfen/mailen/bloggen/tv kijken/enz. Het helpt wel, maar de intentie was louter onze kids ook te helpen onthouden dat er nog iets bestaat als 'gewoon' spelen, ook al komt Pieter nu juist voor de ziljoenste keer vragen of Wouter nú al Play Station mag spelen!

Ook dit is de reden dat ik (en waarschijnlijk ook mijn vrouw) mijn veto blijf stellen tegen tv op de kids hun slaapkamer, PSP's en Nitendo's DS, en dergelijken. En dan heb ik het nog niet gehad over Wouter's beginnend surfen, maar dat ik voor een andere keer!