Druk, druk en oh ja... druk ook!

Woensdag is altijd al een drukke dag geweest. Na-schoolse opvang, turnen, notenleer, noem maar op, het is een echte race en meestal is het al voorbij acht voordat ik in de zetel plof, moe en al uren daarvoor voldaan.

Gisteren was daarop geen uitzondering, enkel de 'te doen lijst' was anders dan anders. Om 14u15 had Wouter gedaan in het revalidatiecentrum, waar hij therapie volgt. De muziekschool was vervroegd dus dat konden we (joepie!) schrappen. Snel naar huis, boeken in de auto en naar de bib. Dan Pieter halen in de opvang en snel naar huis om snel wat pasta in een pot en wat gehakt, ajuin, paprika's en spaghettisaus in een pan te gooien. Voor de kids was het de overschot van de pannekoeken van de dag ervoor, niet dat ze dat erg vonden. Integendeel, ze vonden dat er te weinig waren.

Dan weer de auto in. Eerst de kids afdroppen (met step, rollerblades en bescherming!) bij oma en opa, en dan terug richting reva. Daar hadden we een info meeting over de 'beertjesklas' die Wouter kon volgen. Vrij saai, een uitleg die op een A4-tje had gepast, maar toch was het al 8u gepasseerd toen ik terug bij oma en opa stond.

De kids hadden zich geweldig uitgeleefd, steppend en rollerbladend, en hadden als bonus in bad gemogen. Proper en goed moe konden ze dus mee naar huis. Pieter viel zoals verwacht in slaap op weg naar huis, maar toen ik hem uit de auto tilde was hij plots klaarwakker.

Ik had gehoopt dat ze beide als een blok in slaap zouden vallen, maar dat was niet zo. Gegiechel, gepraat, maar ook gezeur en gezaag tegen elkaar omdat ze zo moe waren. Nadat Wouter voor de ziljoenste keer beneden was komen klagen over het gepraat van zijn broer (hij was natuurlijk muisstil geweest) en ik gedreigd had 'hun gat eens goed warm te zetten' vielen ze toch stil. Peace and quite at last, oef!

TV had ik geen zin meer in, dus snel even achter de computer. Mail checken, agenda up-to-date brengen, en ai, caramba, proberen de familie in Canada om te toveren tot 'Computer Deskundigen'. Niet dus, ik heb zelfs tegen mijn moeder gezegd dat zij en mijn zus de computer moesten ruilen voor ne goeie mixer!

Maar vooraleer ik tot die conclusie gekomen was, wees de grote wijzer al naar de 6 en stond de kleine tussen de 11 en 12. Shit, ik geraak er ook nooit in. 's Middags ben ik doodmoe (op de meeting zat ik te knikkebollen) en rond middernacht ben ik dan klaarwakker en nog niet zinnens te gaan slapen, ook al moet ik eruit om 5u 's morgens. The story of my life!

Gelukkig is het vandaag al donderdag en moet ik alleen zorgen dat ik snel thuis ben, want ze komen de mazouttank keuren ergens na 14u en daarna moet ik enkele computer analfabeten gaan tonen hoe ze de foto's van hun nieuwe digitale fototoestel afhalen, ook altijd fun ;-)

En dan kunnen we rusten. Lekker in de zetel hangen en rusten. Rusten voor het weekend dat veel te vol zit. VEEL TE VOL! TE veel leuke dingen om ze in één weekend te proppen, maar het kan niets anders.

Vrijdag begint met de eindhappening van de kunst academie, het schoolfeest van de kids en even mijn neus laten zien op het 'Polderfestival' dat mijn collega organiseert. Zaterdag personeelsfeest (we gaan lekker niet wegens te druk), mama die tussendoor nog examen gaat doen, dorpsfeest met Thor en de Ketnetband voor de kids. Zondag mogen we een stukje taart gaan eten bij mijn broer wegens jarig en dan snel naar de jaarlijkse badminton BBQ.

Maar nu eerst rusten en vroeg proberen gaan slapen. Als dat eens zou lukken!

Happy Birthday to You, in de wei staat een koe.

Vandaag vierde mijn jongste zijn 5de verjaardag. Nou ja, vieren, eigenlijk is dat wat veel gezegd. In tegenstelling tot Wouter is Pieter er helemaal niet zo mee bezig. Het ouder worden op zich doet hem niets (je zou anders verwachten!) en kadootjes zijn een leuk extra, maar ook daar was hij niet mee bezig.

De ganse dag kreeg die kleine rakker telefoon van gans de familie en dat vond hij wel de max. Glunderen dat die kleine deed, telkens de telefoon ging (hoeveel telefoons rinkelen er trouwens nog?) en ik zei dat het voor hem was! Ik hoorde hem zelfs zelf Happy Birthday zingen aan de telefoon. Bleek later dat hij meezong met opa en oma. Hij leerde ze dan maar ineens 'zijn' alternatieve versie.

"Happy Birthday to You, in de wei staat een koe, die koe zegt 'I loveYou', Happy Birthday to You"

Toen we na school thuis kwamen droeg ik twee kadootjes binnen, legde ze op tafel maar hij bekeek ze zelfs nog niet. Nochtans was één van de dozen groot genoeg. Pas toen zijn grootmoeder hem eentje gaf begon hij ze open te maken, dan wel vol enthousiasme.

De valbescherming die hij uit het eerste pakje haalde vond hij kei cool. De step uit het volgende vond hij al helemaal de max. De valbescherming en zijn fietshelm op en hop, weg was hij.

We hebben het geluk dat vlak naast ons huis, dat in een doodlopende straat ligt, een parkeerplaats ligt van ongeveer 60 op 20m en dan reken ik de straat ernaast nog niet mee. Pure luxe dus voor die gastjes, die spelen hier op 'straat' zonder dat je je zorgen moet maken. De step was snel ingereden.

De kinderen waar de onze mee spelen zijn er van de buren, maar die van de overburen zijn eigenlijk kleinkinderen die naar hier komen naar school. Wouter is op korte tijd dikke vrienden met W. geworden. Die zou, als hij mocht, zijn boekentas in de voorhof laten staan om onmiddelijk te gaan spelen. Dat gaat dan van voetballen, krijten op de grond tot met al z'n tekenspullen naar de overkant trekken om daar samen kunstwerken te maken.

Normaal gaat Pieter slapen om 19u30, als hij gerust heeft 's middags mag hij wakker blijven tot 20u, maar vandaag als feestvarken mocht hij wat langer op straat lopen met de vriendjes en vriendinnetjes. Eerst was het tot 20u, maar uiteindelijk is het 20u30 geworden. Nu maar hopen dat hij er morgen uit kan of ik krijg mama morgen op mijn dak. Ach, en dan zeggen we maart dat ze er van geprofiteerd hebben, omdat zij examen was gaan doen op de avondschool. ;-)


PS I just love those Hoops and Yoyo Ecard, so we send Pieter the Shout one.

Cinema, McDonalds en gezaag

Dinsdag wordt Pieter vijf. Normaal gezien trekken we dan met een tiental kids uit zijn klas naar één of andere overdekte speeltuin, om ze daar zoals een bende uitgelaten zotten te laten rondlopen en ze op tijd en stond van een drankje en een pannenkoek te voorzien. Kostprijs, een goeie 100 euro.

Kinderverjaardagsfeestje organiseren wil zeggen dat je minstens een week op voorhand uitnodigingen begint uit te sturen en dan wacht tot de laatste dag om te weten met hoeveel kids je daar zal zijn.

En daar gingen we deze keer in de mist. Omdat het laatste weekend van juni overvol zit moesten we het dit weekend doen. En donderdagavond moesten we nog uitnodigingen maken. Tijd voor een noodplan dus.

'Pieter, wat zou je ervan zeggen dat in plaats van naar de speeltuin gaan met vriendjes, we naar de cinema gaan met Wouter, papa en mama? Dan kan je in de grote vakantie wel eens een paar vriendjes uitnodigen hier thuis. En na de film gaan we naar McDonalds eten.'
'Ja, dat lijkt wel tof. En dan kan 'die' en 'die' komen spelen hé?'
'Yep. Ben je zeker? Film?'
'Ok'

En zogezegd zo gedaan. Zondag zaten we in de cinema om te kijken naar Shrek 3 in avant-premiere én Barnyard. Twee héél leuke films, en hoewel we verwacht hadden dat Pieter in slaap zou vallen tijdens de tweede film, zat hij op het puntje van zijn stoel tot het einde. Even later toen we bij McDonalds zaten viel hij wél bijna in slaap bovenop zijn Happy Meal.

Dat ze eigenlijk beide moe waren van zoveel film bleek in de auto tijdens het naar huis rijden. Ze hadden elk een verschillend computerspelletje gekregen in hun Happy Meal. Meestal ga ik dan wisselen, maar Wouter zei dat hij 2 verschillende 'toffer' vond en dat ze wel zouden wisselen. Niet dus! Zo gauw ze in de auto zaten was het een gezeur en gezaag voor die speelgoedjes en wie met welk zou spelen. Nu waren ze wel steendood, maar toch heb ik ze al in quarantaine geplaatst voor de komende dagen. Dat ze maar ruzie maken over speelgoed dat niet biepbiep doet!