Vangen

copyright: Quirit

(www.quirit.com)

Een nief boeleke

Dé speciale tante van Wouter is bevallen. Ruim een week overtijd (ppfff...en die durft klagen da wij al eens te laat zijn!) maar het is eruit. Hét is een pracht van een dochter, een klein smurfinneke.

Wij dus zondag met de kids naar Gent om ze te gaan bewonderen. Nu krijg ik zelf meestal snel de kriebels in een hospitaal, maar deze keer waren ze me voor. Vooral Pieter had mieren in zijn broek. Nu had dienen zijn mondje al een heel weekend overuren gedaan, tot grote ergernis van iedereen. Mama krijgt steeds meer angstvisioenen dat haar kleinste dezelfde weg opgaat als de grootste. Zij ziet soms in grote letters ADHD op zijn voorhoofd staan.

Zelf heb ik dat (nog) niet, alhoewel de twijfels heel soms binnensluipen. Zwijgen doet hij raar of zelf, zingen doet hij vanaf hij wakker is (dan is het nog geneurie) tot hij al een kwartier in slaap ligt (dan is het terug geneurie!). Als ge hem parkeert achter de TV of de PC zijt ge hem volledig kwijt, maar als ge die bakskes afzet...oeioeioei... Meestal loopt hij dan een uurke doelloos rond (met de instruktie: ga nu eens 'gewoon' spelen), komt dan een uur aan een stuk elke 5 minuten verkondigen dat hij al genoeg gewoon gespeeld heeft en of hij terug PC/TV mag spelen/kijken. Opgeven doet hij meestal pas uren later, enkel de interval van zijn vraag wordt groter. Spijtig dat hij niet doorheeft dat zijn verslaafde gedrag enkel zorgt dat hij nog minder achter de PC of TV eindigt.

Dé speciale tante weet waarschijnlijk nog niet half wat haar te wachten staat, dus behalve veel gelukwensen is er natuurlijk ook veel sterkte bij. ;-)