Rilatineloos weekend

Zaterdag moest/mocht ik werken en was ik pas thuis om 14u en het viel me direct op. Wouter was rilatine vrij!

Mama vertelde me dat hij het eens wou proberen, maar ik moet zeggen een succes was het niet. De incidenten met zijn kleine broer waren niet van de lucht. Het moet eerlijkheidshalve gezegd dat Pieter ook wel een dominant karakter heeft, maar toch... je moet met 2 zijn om te ruziën/ te discussiëren. Niet dat het 'kop in slagende' ruzies zijn, nee, meer van het soort 'ik wil met dat autootje spelen, nee ik wil er mee spelen'.

De relatineloze Wouter lijkt ook meer op een pingpong balletje. Het lijkt wel of zijn voeten nooit stilstaan. Hij springt op en neer, danst over en weer. Misschien had Mohammed Ali ook ADHD?

Zaterdagavond 'mocht' Wouter een beetje vroeger gaan slapen omdat hij het gepresteerd had 45 min te laat te zijn op de tekenschool 's morgens. Meestal is dat een klein drama, maar toch ging het vrij vlot. Straffer nog, hij sliep binnen het half uur, wat extreem snel is voor zijn doen.

Op zondag gaan Wouter en Pieter mee met mama naar een evangelische kerk. Je kan daar moeilijk een hele ochtend op hem zitten vitten, dus zorgden we ervoor dat hij zeker zijn medicijn binnen had. 's Middag rond 16u moest hij dan opnieuw een dosis krijgen. Ook deze keer sloegen we bij wijze van experiment over. Het ging het er iets rustiger aan toe, misschien wel omdat Pieter lang sliep 's middags en hij Play Station mocht spelen.

Wanneer ik dan 's avonds naar de frituur wou vertrekken, vroeg ik of hij zin had om mee te gaan.

"Nee zenne!"
"Ach mama" zei ik om een reactie uit te lokken, "hij doet dat niet graag, meegaan naar de winkel met zijn papa"
"Toch wel. Ik ga mijn schoenen aandoen", antwoordde hij, mij redelijk verbaasd achterlatend.

En hij huppelde mee, jumpte uit de auto, huppelde tot aan de frituur. Daar was het zitten, rechtstaan, terug van één op het ander been. Het wachten op onze 'baksels' viel hem echt zwaar. Terug thuis heeft hij gegeten als een paard.

Ik begin ondertussen een licht vermoeden te krijgen dat zijn overactief gedrag, dat voortkwam uit het medicijnloze weekend leidde tot extra eetlust en een grotere vermoeidheid. En dat laatste niet alleen bij hem!