De vrouw trok eruit
Dit weekend was de madam weg. Weg voor 't school. Weg op weekend met de andere studenten. Weg om 'juffra' te gaan spelen ergens op een uur rijden van hier. En ik moet zeggen, ik die meestal lig te zweten onder ons pluimendeksel, ik heb er véél te lang over gedaan om mijn voetjes van ijskoud naar redelijk warm te krijgen.
Behalve het koude bed waren er ook nog de kids die 100% voor mij waren. Zaterdag hadden we het Sinterklaasfeest van de vakbond. Dat is elke keer een Disney/Pixar film in premiere gaan zien en dat vinden ze natuurlijk reuze. Ze kijken daar echt al weken naar uit. En dan komt plotseling papa met de melding dat de tickets in papa zijn auto liggen. En met die auto was mama nu toch wel op weekend vertrokken zekers! Eén uurtje voor we moesten vertrekken en mama zat op ook één uurtje rijden, te ver om terug te raken dus. Shit! En Wouter in algemene paniek. Wenen, boos kijken naar die domme papa. Hij zag zijn film al aan zijn neus voorbij gaan. Niet dus. Papa die belde mama op, ontfutselde haar de nummers van de tickets en snoepbonnen (jaja!) en wij hop iets vroeger richting Metropolis in Antwerpen. En als de knappe gasten van de vakbond zo'n simpel probleempje niet kunnen oplossen, wel dan..euh... Awel, we kregen nieuwe en we konden binnen. Leuke film trouwens, Bee Movie.
De rest van de dag hebben ze dan getwijfelt tussen braaf spelen en mekaar in de haren vliegen en was papa heel tevree toen het voor hen bedtijd was. het was daarna dat ik niet opgewarmt geraakte.
Zondag ga ik altijd badmintonnen terwijl de vrouw met de kindjes naar de (evangelische) kerk gaat. Wegens geen vrouw kon ik kiezen tussen thuis blijven of ze meenemen. Tegen beter weten in en omdat ze het eigenlijk reuze plezant vinden, koos ik voor het laatste.
Niet simpel. De opkomst was met twee andere leden best wel mager te noemen. We kampen met een aantal gekwetsten tussen de die-hards die er elke keer zijn, maar nu waren we dus maar met drie. Je aandacht verdelen tussen 2 kids en een spel badminton is niet makkelijk. Zeker als het niet goed lukt (Pieter) en het al een beetje lukt (Wouter). Spijtig genoeg is dat beetje net niet genoeg om een deftig spel met hem te spelen, vooral tot zijn ergernis.
Het gegiechel in de douche na het spelen was niet van de lucht. 'Kijk ik sta te plassen' terwijl het water van de kleinste zijn piemeltje loopt (oef!) en 'Hey ga eens met uw gat op de afvoer zitten, dan blijft het water staan'. Ik moest ze er van onder jagen om net op tijd in de lokale GB aan charcuterie te geraken.
's Namiddags keken we dan samen naar de Swiss Family Robinson. En het duurde de hele film lang. Ik was echt verbaasd bij zoveel aandacht, maar hij was echt wel leuk. Een echte ouderwetse avonturen/Disney familiefilm. Zelfs Pieter die geen engels verstaat keek hem helemaal uit
(straks de rest!) schreef ik maandag toen ik zonder internet ging vallen en nu weet ik begot niet meer wat ik er nog aan zou breien. Waarschijnlijk iets in het genre van ze vlogen na 't eten hun bed in en ik schoof nog wat achter de TV en meer dan waarschijnlijk veel te laat in bed.
Oh ja, en de vrouw kwam nog terug ook. Ze had een druk/gezellig weekend achter de rug samen met de andere studenten en was blij om terug bij mij in bed te liggen. En ik en mijn warmere voetjes ook!
