Na school komt ... huiswerk (of hoe ik het zie)

Na school komt ... huiswerk schreef mama gisteren op haar blog.

Ze evalueerde niet enkel de situatie, ze formuleerde ook haar wensen of dingen die ze anders wil zien.
Daar we dingen niet altijd op dezelfde manier zien, trok er gisteren binnen ook even een stormwindje het huis door. Wat volgde was een oogjes dicht en snaveltjes toe routine. Hieronder vind je haar wensen met eronder mijn kijk op de situatie.

Dit zijn de dingen die mij(adhd-mama) zijn opgevallen en die ik graag anders wil zien.

1. Na uitdoen van jas en schoenen worden de boekentassen niet onmiddellijk nagekeken op alle overbodige rommel. Alleen de brooddozen gaan eruit. 's Morgens vind ik drankjes, koekjes, papiertjes, prutskes, nieuwsbrief, mededelingen aan de ouders die niet in de agenda zitten...

Ik zie hier 2 scenario's:
* Ik heb tijd: brooddozen worden eruit gehaald door Wouter/Pieter zelf. Wouter moet zijn huiswerk en agenda tonen. Terwijl hij huiswerk maak kijk ik in zijn boekentas, vooral om te zien of hij geen huiswerk 'vergeet'. Drankjes en koekjes blijven zitten aangezien dezelfde er soms wel een week na elkaar blijven inzitten. Rommel en andere kunstwerkjes gaan eruit. Pas een uur later begin ik aan het eten.
* Ik heb geen tijd: Dit is bv het geval woensdag. Van de Speelmolen gaat het rechtstreeks naar de muziekschool. Hij is pas thuis tegen 18u en heeft geen huiswerk bij. Mama komt binnen met hem terwijl papa met het eten bezig is/klaar heeft. NIEMAND neemt de tijd om boekentassen te controleren. Idem voor vrijdag wanneer hij ook geen huiswerk meebrengt.

2. Papa kijkt in het begin niet echt na welk huiswerk er moet gemaakt worden (en tekent dus de agenda pas op 't laatste af). Misschien kan hij beter eerst het huiswerk met Wouter overlopen, zodat die weet hoeveel werk hij heeft. Hij kan zo snel controleren of Wouter begrijpt wat hij moet doen en hoe nauwkeurig dit moet zijn. Indien niet, dan blijft hij er best nog even bij zitten.

Niet dus. Wouter begint aan zijn huiswerk in de auto en doet ev de rest binnen verder. Wanneer we binnen komen wordt Wouter zijn agenda nagekeken en getekend. Ik neem wél de tijd om effe te checken wat en hoeveel hij moet doen. De situatie is totaal anders wanneer mama thuis is. Zij mag dan gerust het heft in handen nemen.

3. De tv staat te blèren terwijl Wouter moeite heeft om zich te concentreren. Je ziet dat het hem bijna hoofdpijn bezorgt. Hij wringt zich in alle bochten om het huiswerk af te krijgen. Dus daarom vind ik dat er geen tv mag zijn alvorens Wouter klaar is met zijn huiswerk. Geen computerspelletjes die lawaai maken. Geen muziek in de keuken. Geen Pieter die aan Wouters speelgoed prutst. De plaats waar Wouter zijn huiswerk maakt moet een muisstille ruimte zijn. We weten dat we Wouter niet in een andere ruimte kunnen zetten, dus dat betekent dat Pieter ofwel gaat rusten in zijn bed, ofwel - stilletjes - met iets van zichzelf speelt. En Pieter is echt wel in staat om dit op te volgen; hij moet alleen weten dat dit echt en altijd van hem verwacht wordt.

Of het nu stil is in huis of niet bepaalt maar in beperkte mate het tempo van Wouter zijn huiswerk. Wouter zit ook niet altijd op een plaats waar hij én de televisie kan zien én de televisie kan horen. Pieter moet er niet voor opdraaien dat Wouter liever naar de muur/plafond/zijn velletjes op zijn armen zit te kijken ipv huiswerk te maken. Soms duurt een klein werkje tot etenstijd. Ik kan Pieter een hoofdtelefoon geven of hem voor de computer parkeren maar hem alles ontzeggen is niet doenbaar en niet eerlijk tov van Pieter.

4. Het huiswerk wordt nu al steeds op juistheid gecontroleerd, maar niet op hoe Wouter het gemaakt heeft. Heeft hij de veronderstelde procedure gevolgd? Heeft hij alle stappen gezet die er gezet moesten worden? Als hij woorden in de woordenboek moet opzoeken, heeft hij dat wel gedaan?

Deels pleit ik hier schuldig. Nochtans weet ik niet altijd wat de opdracht is en wat de te volgen procedure. En zoals ik gisteren al aangaf, wanneer hij de opdracht niet volgt, kan ik het hem altijd laten herdoen, onder supervisie van mama, na het eten!

Proppen

Huiswerkperikelen

Gisteren na school was het weer zover. Wouter had meer huiswerk bij dan hij zin had. En dan heb ik het nog niet over de spreekbeurt die hij tegen volgende week moet maken over televisie.

Het begon nochtans veelbelovend. Wouter trekt meestal de deur van de auto aan de schoolpoort nog niet toe of hij haalt zijn huiswerk al boven. Niet dat hij het zo graag doet. Nee, helemaal niet, maar hij heeft ondertussen al geleerd dat het voor papa (!) een noodzakelijk kwaad is. Heel soms en als ik lang boodschappen doe na school is het af tegen de tijd dat we thuis komen.

Zo ook dus gisteren. Het korte stopje aan het 'kippenkraam' (het kraam op het marktplein waar er verschillende aan het spit hangen en ééntje je geld in ontvangst neemt na aankoop!) had ervoor gezorgd dat zijn huiswerk af was. Althans, voor zijn perceptie toch, want die moeilijke laatste die al 2 pogingen had geduurd, had hij maar doorstreept. Voila, fini! Groot was dan ook zijn verwondering dat mama die uitleg niet plausibel vond en hem zei dat die oefening best wel kon overgeschreven worden op de achterkant van het blad en netjes hermaakt, juist deze keer. Verwaardiging, rebellie, sip kijken, allen passeerden ze de revue, maar zonder resultaat mama hield voet bij stuk. Erger. Ze keek gans zijn boekentas na op ander schoolwerk en dat was snel gevonden.

Tegen donderdag moest hij (ik heb het eerlijk gezegd niet echt gevolgd, dus ken ik de opdracht niet echt) een verhaal in stripvorm tekenen/uitwerken. Nu is tekenen helemaal Wouter zijn dada, maar de dwang, het moeten dat er achter zit, wel, het ...reden voor een klein drama. Weer Verwaardiging, rebellie, sip kijken, wenen, roepen...*zucht*

Nu weet Wouter dat papa daarin minder geduld heeft dan mama. Die pakt het allemaal veel pedagogischer aan, maar het zorgt er wel voor dat hij denkt dat hij met mama over zo'n dingen in discussie kan treden om er van af te geraken.

Om een nog langer verhaal kort te maken. Hij heeft getekend, het heeft lang geduurd en na de pianoles en het avondeten heeft hij het afgewerkt. Was hij overtuigd dan? Nee hoor, alleen van het feit dat wanneer het niet klaar was televisie, PC én Playstation op slot bleven. En laat dat nu wel voor voldoende motivatie zorgen, ook al zeggen we dat niet luidop. Hij weet het gewoon al.

Verjaardagsfeestje

Een heel moeilijke voormiddag was het gisteren voor Wouter. De tikken/meppen die hij zijn, in zijn ogen vervelende, broertje uitdeelde waren niet van de lucht. Al van bij het wakker worden moesten we hem waarschuwen zijn handjes thuis te houden, maar zijn ongenoegen bleek groter te zijn dan de drang om toch maar te luisteren naar papa en mama.

Dat beloofde want in de namiddag moesten we op een verjaardagsfeestje zijn. Wouters (en natuurlijk ook Pieters) neefje was jarig. De mama van dat neefje was de week daarvoor jarig dus waren we uitgenodigd voor het jaarlijks stukje taart.

En het moet gezegd. Wouter heeft zich, tegen de verwachtingen in, perfect gedragen, wat met 2 vierjarigen rond zijn hoofd niet makkelijk moet geweest zijn. Eigenlijk hebben ze zich alle 3 perfect gedragen.

Zelfs toen we thuis kwamen is de avond verder rustig gebleven. Of hoe een geweldig drukke morgend kan eindigen in een rustige dag.