Meisjes

Vandaag was ik op terugweg van de winkel met enkel Pieter in de auto. Hij vind het reuze leuk om overal mee naar toe te gaan, hij vindt het nog leuker om terug naar huis te rijden.

Bijna thuis, een gemeente verderop, rijden we bijna stapvoets het centrum door wanneer m'n oog valt op een 16 jarig grietje dat met een air doorheen de plaatselijke dorpsstraat stapt alsof het haar persoonlijke catwalk is. Ze geeft een prachtige zwier aan haar lange donkere haren en ik moet glimlachen.

Ik merk dat Pieter ze ook heeft opgemerkt, meer nog hij draait zich vliegensvlug om om ze nog wat na te staren.

'Waar was je naar aan't kijken?'
'Gewoon.'
'Vond je dat een mooi meisje, Pieter?'
'Alle meisjes zijn toch mooi papa?'

Tja, tegen zoveel logica kan je niet op! ;-)

Weekend

Dat het weekend vrij vol ging zitten wisten we al op voorhand.

Zaterdag morgen begon met de begrafenis van Wouter's vriendje. Terwijl het groeten was voor hem een confrontatie geweest met sterven, was de begrafenis zeker een aanvaarden. Om Pieter voor dit alles nog een beetje te beschermen, vanwege zijn jonge leeftijd, had ik besloten om mijn boodschappen te doen terwijl mama met Wouter naar de kerk was. Het was dan ook pas nadat ik oa. naar Ikea Zaventem geweest was voor de ontbrekende rolluik-/keukenkast. Dat is daar pakken groter dan Wilrijk, en Pieter vond het reuze om daar in 'het toverbos' te gaan spelen, ook al spraken daar de helft van de kids frans. Ongelooflijk hoeveel lef die kleine heeft. Toen ik hem vroeg of hij met papa mee de winkel in ging of ging spelen met kindjes die hij misschien niet zou verstaan, koos hij resoluut voor spelen en niet voor de veilige ik-blijf-bij-papa optie.

Terug thuis was ik benieuwd hoe het geweest was met Wouter en de kerkdienst. Hij had zijn vrede genomen. Het prachtige kaartje, dat hij gekregen had met het verlaten van de kerk, hield hij vol trots vast. 'Hij is nu terug bij mij en niet meer ver weg' zei hij. Het doet een mens nadenken, en ik geef eerlijk toe, over zo'n dingen denk ik liever niet na. daar ben ik een té bezorgde vader voor.

Later op de avond was dan mama en papa avond. De kids logeerden bij opa en oma, en wij gingen lekker op restaurant met een bevriend koppel. Prachtige avond was het, het zijn alle twee schatten van mensen. En dan mochten we 's morgens nog uitslapen tot 9u ook, vanwege geen kids thuis.

In de namiddag kwam een thesisstudent bij ons praten over de relatie tussen een adhd-papa en een adhd-kind. Soms moest ik al eens goed nadenken, want de laatste tijd loopt alles een beetje op 'automatiek' en sta je niet meer stil bij de vragen die we hadden voordat we wisten dat Wouter ADHD had.

's Avonds gingen we dan nog lekker badmintonnen met beide kids, om de avond en het weekend te eindigen met een hopeloze, vervelende aflevering van 'de bedenkers' en twee spannende afleveringen van '24'.