woensdag 25 juni 2008

Plantrekkerij

Gisteren was de dag dat Pieter met Wouter mee ging naar de tekenschool, de kunt academie. Hij ging een proefritje draaien. De juf had gezegd dat hij wel eens mocht komen proberen en zodoende.

13u30
Omdat deze les pas gedaan is om 16u had ik alle tijd. Snel naar 'den Decathlon' om wat spulletjes te halen om Pieter de komende week te leren zwemmen. Hij is er volgens zijn eigen zeggen al redelijk goed mee weg, dus... privé les! Ik met een zwembandje en -plankje onder de arm er buiten op een goei half uur. Perfect, ondanks dat het er wemelt van de moeders met hun kids vanwege de school vrije namiddag. Dan maar de 'werk-euro-millions' binnen steken, want om daar ben ik al van in't begin chinees vrijwilliger voor. Dan richting bib, op mijn gemakske boekjes kiezen om mee naar Turkije te nemen, voor aan het zwembad ;-)

15u30
Nog altijd op schema, de kids willen ook boekjes kiezen dus haal ik ze af van de tekendinges en gaan we terug naar de bib. En dan sandalen shoppen voor Wouter. Maar er is nog tijd om wat magazines te lezen in de bib tot ...

15u55
De juf is helemaal alleen aan het opruimen in een lege klas. Ze stopt er dit jaar mee én ze veranderen van locatie.

'Euh, ze zijn al weg. Het was geweldig druk en de kinderen die naar huis konden mochten vroeger naar huis nadat ze al hun kunstwerkjes verzameld hadden. En pas later besefte ik dat je ze zelf zou komen halen', zegt ze een beetje beschaamd.
'Ach, dan zullen ze wel terug naar de kinderopvang gegaan zijn.'
'Euh, ... nee... ik heb naar daar gebeld en die zeiden dat ze hier zijn', piept ze. Ik zie de meest horrorvolle scenario's door haar hoofd spoken en probeer haar te sussen.
'Die zitten waarschijnlijk wel op de speelplaats te spelen dan.'
'Euh ... ook niet.'
'Ach, ik vind ze wel. Ze lopen niet in 7 grachten gelijk. Die trekken hunne plan wel.'
'Ja?'

16u05
Ik overloop snel de mogelijkheden. Niet op de speelplaats, niet in de opvang, niet in de bib. Ach, dan zitten ze bij ons 'op 't plein', op de bijna autovrije parking naast ons huis. Ik rijd naar huis, maar zie niemand. Vreemd. Ik laat de auto draaien en loop snel tot in de tuin, je weet maar nooit en plots zie ik een briefje aan de binnenkant van de deur. Ik kan het niet helemaal lezen, maar merk op dat het Wouters geschrift is. Vreemd en aan de binnenkant van de deur. Ik zie er iets op staan van 'buren' en besluit het eens langs de binnenkant te lezen. Ik open de deur en...hoor hen plots.

'Dag papa.'
Dag jongens. Hoe zijn jullie binnengeraakt', vraag ik, maar eigenlijk weet ik het antwoord al door simpele deductie én het briefje aan de deur.'

Nog maar pas geleden had ik Pieter getoond waar de reservesleutel van de voordeur verstopt ligt en hij had het aan zijn broer verteld. Vervolgens waren ze binnengekomen, gedronken, zichzelf voorzien van een 2uurtje (want ze waren iets na 2 uur al thuis aangekomen!), de Wii aangezet en later terug afgezet om wat TV te kijken. Van plantrekkerij gesproken!

Boos was ik niet. Het was niet hen schuld dat de afspraak met de tekenjuf anders gelopen was dan voorzien. En ja, ze hadden terug kunnen/moeten gaan naar de opvang, maar al bij al hadden ze hun eigen goed uit deze situatie gered. Ik heb hen verteld waar aan de ijskast mijn gsm nummer hangt en hen laten beloven om in soortgelijke situaties mij eerst te laten weten dat ze (alleen) thuis zijn.

Zo was ik in dezelfde week én mijn grootmoeder die naar Canada vloog én mijn kids (even) kwijt, maar dat van die grootmoeder is een gans ander verhaal.

16u15
Hup, naar de bib, want om 17u sluiten ze. Vrij snel hadden ze ook hun vakantielectuur en een aantal strips ingeslagen voor onderweg naar de sportwinkel.

17u00
Ondanks ik vrij druk verkeer verwacht valt het allemaal wel mee en sta ik een kwartier later in de winkel met 2 dorstige én hongerige kids. Eerst sandalen kopen! Na het elvendertigste paar vinden we HET paar dat echt lekker zit aan Wouters voeten. Yes, en ze zijn nog prijslijk ook, eigenlijk zelfs goedkoop, 10€90. Nog yesser! Wel vreemd dat ze online 9€ geprijst staan, ik hoop dat ik van dat prijsverschil kan slapen deze nachten. De dieven! ;-)

17u30
Met mijn troep hongerige wolven duiken we dan de Quick maar binnen, ik heb geen zin meer om te koken. Het duurt een eeuwigheid, want beide zijn ze om één of andere reden stik kapot. Ze vallen bijna in slaap aan tafel.

18u30
We rijden terug naar huis en tegen dat we thuis zijn liggen ze beiden (!) zoals verwacht te maffen op de achterbank. Wel te rusten mannen en tot morgen. Ondertussen ga ik snel wat spullen voor in de valies bijeen gooien want zaterdagnacht zijn wij 4 van de 25500 vertrekkers op Zaventem. Als de turken nu de finale nog spelen op het EK, zal het feest zijn in ons hotel de zondag.

22u30
Mijn kleren liggen al klaar, de Turken al op de bus naar huis en de EK-finale wordt voor de Duitsers. Tijd om te gaan slapen.

't Is gedaan

Hij is er van af. 't Is gedaan. Over. Voorbij. De examens, de toetsen, de herhalingsdinges. En hij heeft het geweten. Wouter heeft terug vrije tijd!

Maandagmiddag na school stond hij al te glunderen:
'AGENDA!', brul ik als een drilsergeant tegen mijn oudste.
'Daar staat niets in want wij krijgen geen huiswerk meer. Niks meer. 't Is gedaan voor van de jaar. Nah!'
'AGENDA!', brul ik een tweede maal, maar hij heeft mijn grijns al gezien.
'Seg, papa, zet de Wii maar al op, want ik heb geen huiswerk, niets te doen en de toetsen zijn voorbij. En daarbij, ik heb 20 Wii-punten om op te doen.'

We hadden dit weekend een drukke agenda met grootmoeders die afgedropt moesten worden, barbeques die moesten bezocht worden én nen hoop over-en-weer-gerij (geen pretje met de huidige prijzen van onze diesel!). De kids was de les gespeld en bij goed gedrag konden ze Wii-punten verdienen. 1 punt is 10 minuten gameplay, en ze hebben het ronduit uitstekend gedaan. Weinig gezeur, weinig tot geen getrek-aan-mijn-mouw, gewoon perfect. Ge zou ze nomineren voor engeltje van het weekend. Dus hadden ze 20 Wii-punten verdiend.

Maandag waren ze dus de 'hard cash' aan het spenderen met Wii sports en Cars. Behalve de nodige discussies over de te volgen strategie hoort ge ze dan niet en kan ik rustig mijn 'dinges' doen. Een win-win situatie noemen ze dat ;-)