Pieter, kan je dit eens lezen?

Gisteren was het dan de cinema-party van Pieter. Van de 10 uitgenodigde kleuters kwamen er 4 door, 2 hadden op voorhand laten weten dat ze niet konden. Toen één van de mama's haar kindje kwam afleveren heb ik er dan ook nog snel zijn kleinere broertje bijgenomen.

Met z'n zevenen zaten ze dan in de zetel, in afwachting van de film. Ik had enkele dvd's gehaald in de videotheek (of heet dat nu al DVDtheek?). Omdat ik weet dat veel van die kids de laatste nieuwe dvd's krijgen voor verjaardagen en dergelijke, koos ik voor vrij recente films.

Van de drie die ik mee had koos ik 'Enchanted', een modern sprookje waar de (getekende) prinses op haar trouwdag verbannen wordt door de boze stiefmoeder naar de echte wereld. Vanaf dan worden alle figuren gespeeld door echte mensen en alle tekenfilmdiertjes worden echte dieren. Leuk gevonden, maar achteraf bleek dat er voor onrustige 6-jarigen er misschien iets te veel blabla én te weinig slapstick in zat. Toch keken ze allen de film uit, ook al waren er een tweetal die met mieren-in-hun-broek zaten te draaien in de zetel.

De popcorn en limonade ging er gretig in, en toen de film gedaan was storten ze zich op Pieters speelgoed. De vele dozen lego van Wouter hadden we voor alle zekerheid maar in veiligheid gebracht Hij houdt zo al niet van sorteren, laat staan dat een bende 6-jarigen zij dozen uitkiepert.

Midden in de film kreeg één van de kids plots een wereldbol op de kast in de gaten.
'Hé, waar is Kieldrecht?', vroeg hij aan zijn buur in de zetel. Beiden keken ze nauwgezet om zich plots om te draaien naar Pieter.
'Hey Pieter, kom dat eens lezen.'
'Ja, want Pieter kan dat al lezen.'
Ik kijk eens verbaasd naar Pieter die naar hen gebaart dat ze stil moeten zijn en verder moeten kijken naar de leuke film. Ze kijken nog even verder maar geven het al vlug op.

Later hoor ik weer diezelfde vraag een paar keer tijdens hun spel.
'Pieter, wat staat hier op die race auto?'
'Pieter, wat staat er op die doos?'
'Pieter, wat staat er op dat papier?'

Net zoals Wouter in zijn vriendenkring bekend staat als 'dienen gast die knap kan tekenen', is Pieter blijkbaar 'dienen gast die al lettertjes kan lezen'. Spijtig dat zijn 'kunstje' volgend jaar snel zal uitgewerkt zijn, als ze allemaal kunnen lezen.

De hormonen werken.

Eergisteren:
'Mijne vriend uit 6de zegt dat het plezant is in het zesde'
'Ahja?'
'Jaja. Hééél leuk', en pas nu zie ik het samenzweerderige op en neer gaan van zijn wenkbrauwen.
'Leuk dus?', ik heb (nog steeds) geen idee waar het over gaat.
'Jaaa. Héééééél leuk. Vooral op het einde van het schooljaar. Allez, eigenlijk alleen dan.'
En dan valt mijnen euro/nikkel/frank.

Later:
'In't 6de wordt het héél plezant, mama.'
'Ohja?', antwoord ze afwezig en mist het schelle toontje in zijn stem.
'Ja, en papa weet waarom!'
Ze kijkt naar mij en verwacht dat ik het mysterie ga oplossen.
'Plezant? Op school?', ik glimlach naar mijn ega, maar laat haar in het ongewisse.
'Ja, eigenlijk alleen op het laatste van het schooljaar.'
En dan valt haren euro/nikkel/frank.

Gisteren aan tafel:
'Kom studeer nog maar wa aan da frans. Morgen is het toets en ge wilt toch naar het 6de hé.'
'Ja natuurlijk, want volgend jaar wordt het plezant!'
Weer krijgt hij een grijns op zijn gezicht en samenzweerderig knipoogt hij naar mij.
'Vooral op het einde van het jaar!'

M'n grootmoeder (grandma) kijkt een beetje verward naar Wouter. Zo'n enthousiasme om naar het 6de te gaan had ze niet verwacht van hem. Ze is een beetje (veel!) hardhorend en ze denkt dat ze het verhaal eigenlijk niet verstaan heeft, maar plots heeft ze zijn samenzweerderige wenkbrauw 'moves' ook gezien en is ze ook mee.

'Sex? Moet ik u het anders is uitleggen?', stelt ze voor.
'Neeje zenne', flapt hij er megasnel uit. 'Liever van een knappe vrouw', zegt hij en mompelt nog iets van 'voordoen'.
'Hey, ge denkt toch niet dat de juf van 't 6de HET gaat voordoen hé?' Weer wordt zijn grijns een beetje groter. Mijn gedachten dwalen al af. De juf van het 6de mag gerust gezien worden. Soms vragen ze 'voorleesouders' in 't school, misschien hebben ze ...ach we dwalen af.

Zijn hormonen werken dus, eigenlijk al langer dan vandaag. Als ik terug denk aan mijn puberteit, of nog erger, aan de puberteit van mijn jongste broer, dan besef ik dat ons nog wat te wachten staat. Met weemoed denk ik dan terug aan de keer dat mijn jongste broer al mijn blote madammen uit mijn 'blote-madammem-boekskes' had geknipt en mij achterliet met het enigste dat mannen interesseert in Playboy. De artikels!

8 van de 10 kinderen wil sexuele voorlichting op school.

Happy Birthday

Pieter is bijna jarig. Op 19 juni om precies te zijn, maar deze zondag hadden we al zijn verjaardagsfeestje voor de familie. Met veel te veel chocolade cake (met smarties on top!) en later sandwiches en broodjes, werd zijn geboorte 6 jaar geleden gevierd.

Al langere tijd vinden we het enorm moeilijk om voor onze kids een kado te kiezen. Ze hebben eigenlijk alles wat ze moeten hebben en nog maar eens een doos lego of playmobil om bij de rest te leggen, lijkt alsmaar gekker.

Al langere tijd dahct ik aan een andere spelcomputer/gameconsole. De oude PS1 die nog steeds uitstekend werkt, begint stillaan toch een beetje gedateerd aan te doen. De ideale keuze zou een draagbaar exemplaar zijn zoals een Nintendo DS of PSP, maar we proberen onze kinderen hun computer tijd een beetje te beperken, en dat zou met zo'n ding bijna onmogelijk worden. Vooral Pieter heeft het er heel moeilijk mee als hij geen computer mag spelen of tv kijken. Hij kan dan zo lusteloos rond lummelen en verveeld kijken naar de bergen 'gewoon' speelgoed dat ze hebben.

En toch, wat is er makkelijker dan ze bij elke verjaardag een nieuwe game te kopen? Dus, het werd uiteindelijk een Wii. Voor diegene die niet onmiddellijk weten over wat ik het heb. Het is een game console waar de controllers bewogen moeten worden. Om te tenissen moet je echt zo'n tennismove maken met de controller, om te golfen doe je echt of je een golfstok vast heb. Leuk en vooral hilarisch. De kids hebben hun kostelijk geammuseerd en hun ouders, later toen de kids in bed lagen, ook!

Maar het gefeest is nog niet voorbij. Woensdag hebben we een 'cinema party'. Pieter heeft een tiental vriendjes uitgenodigd die dan samen naar een film komen kijken, ondertussen voorzien van drank en popcorn. Ik hou m'n hart al vast, want ze zullen al terug weg zijn tegen dat mama van haar werk komt!

Donderdag is hij dan écht jarig en kan hij mee de feestmenu bepalen.

We beginnen ook de dagen te tellen naar onze jaarlijkse vakantie ook, maar eerst zetten we onze grootmoeder zaterdag op het vliegtuig richting Canada. Drieëntachtig in september en alleen op bezoek bij haar dochter, kleinkids en achterkleinkids in 'da provincieke van Engeland'.

Het zal dus nog een druk gevulde 2 weken worden, maar hey, vanavond is het misschien terug Wii Night for Adults, dus who cares...

De herhalingstoetsen vorderen.

We gaan ondertussen week 3 van de herhalingstoetsen in voor Wouter en het wordt tijd dat het einde in zicht komt.

Gisteren zaten we met de beentjes onder tafel samen met het (bijna) voltallige oudercomité van onze school en we waren het er unaniem over eens. Het is veel leerstof en het is pokke lang drie weken, voor die kids. Zelf deelt ge natuurlijk mee in de prijzen, want je moet je kind controleren, opvragen, enz.

Wouter heb ik ondertussen de tip meegeven waarmee ik door het schoolleven ben geraakt. OMdat gebrek aan motivatie en lui zijn heel dicht bij elkaar liggen, dacht ik wel dat het zou lukken. Ik vertelde hem dat ik extra hard studeerde in de examen periode uit luiïgheid. Ik was te lui om nog eens te studeren voor een herexamen of een jaar over te doen.

Ik vroeg Wouter wat hij het ergste vond. Een drietal weken harder werken dan ooit, bijna geen vrije tijd over houden en studeren als een achterlijke 'nerd' of volgend jaar terug in het vijfde te zitten terwijl zijn klasgenoten wél in het zesde geraakt zijn? Zijn keuze was snel gemaakt.

Vrijdag kwam hij echter wel met 'mindere' toetsen naar huis. Hij stak ze in m'n handen en zei onmiddellijk dat iedereen slechte toetsen had gemaakt wegens te weinig tijd. Nochtans was alles ingevuld, maar waren de missers echte fouten. Rekenfouten, vergeten bewerkingen en keiharde 'spellingsfauten' ;-)

Samen zijn we in de zetel gekropen om alles eens te overlopen en te kijken wat we anders gaan doen in de toekomst. De fouten werden uitgelegd én zelf heb ik me voorgenomen om hem iets minder vrijheid te geven in 'ik kan het al, ik heb alles al geleerd in de studie' en intensief zijn lessen op te vragen en taken na te kijken.

Hij beseft dat het een zware week zal worden en heeft dit weekend al de nodige 'pruillippen' getrokken, maar hij weet ook dat we niet zullen toegeven. Maar hij ziet ook de eindmeet. De komende week uit en het zware werk is voorbij. Dan is het hopelijk nog een weekje aanmodderen, opruimen, op schoolreis gaan en dan grote vakantie die onmiddellijk word ingezet met ons vertrek naar een warm land!

Pieter is ook klaar om naar het eerste leerjaar te gaan. Hij rekent al vlot en zijn lezen maakt enorme sprongen. Toen hij gisteren plots Wouters berengroep regels in de gaten kreeg op de ijskast begon hij ze vlot te lezen. Dingens als 'Het juiste woord moet het zijn, een haas is een haas en geen konijn' en 'Maak eerst een plan, zodat de oefening lukken kan' staat hij plots te lezen terwijl wij vol verwondering staan te kijken. Ik weet het, mijn kind, schoon kind, maar dit is echt wel ongelooflijk. Een (bijna) zesjarige die zichzelf heeft leren lezen door de juiste vragen te stellen. We hebben hem bewust niet willen aanmoedigen, omdat hij verkeerde dingen of methodes zou kunnen aanleren en toch leest deze kleine pruts al redelijk vlot.

De woordzoekers die mijn grootmoeder vaak zit te doen boeien hem ook enorm. Dan schuift hij zijn stoel naast de hare en begint woorden aan te duiden die ze nog niet gevonden heeft. En ook van die 'werkboekjes' is hij stekezot, maar dat is blijkbaar een constante in zijn klasje. Alle 3de kleuterklassers zouden er mee gaan slapen als ze de kans kregen.

Rekenen vind hij ook geweldig interessant. Zijn broer geeft hem dan oefeningetjes en hij lost ze op of hij begint er zelf uit te schrijven om ze dan later zelf te maken. Met zijn wiskundig inzicht zit het ook wel snor. Toen we vorige week bij warm weer op ons terras zaten kwam hij af met de thermometer.

'Hoe warm is het papa?'
'Wel kijk zelf eens. Hier staat de 20 en hier de 30. Wat is dan dat langere streepje er tussen in?'
'25!'
'Juist. En hoeveel is dan één klein streepje?'
'Aha. Eén! Dan is het ..1,2,3,4...24 graden' (het was één van die zeldzame dagen dat het wél eens zonnig en warm was!)
'Ok, dan weet je hoe warm het hier is, want wij gebruiken graden Celsius, de C zie je?'
'Yep'
'Wel, in Amerika gebruiken ze graden Fahrenheit, de F zie je? Hoe warm is het in graden F?
Nu dacht ik hem te foppen aangezien de korte streepje hier voor 2 graden staan en het langere tussen de 60 en de 80 voor 70.
'Kijk eens goed, hier staat 60 en hier staat 80, wat is dan het langere streepje?'
'70! Maar dan kunnen de streepjes er tussen geen 1 zijn want er zijn er maar 5. Euh.....dan zijn die 2 dinges'
'2 graden, da's juist' ik kijk naar mijn vrouw en beiden onze wenkbrauwen gaan naar het hoogste punt. En hij gaat verder.
'Dit streepje is dan 70, dan is het 72, 74, 76 graden.'

Voor Wouter kan het niet snel genoeg vakantie zijn, voor Pieter kan het eerste leerjaar niet snel genoeg starten.