Terug.

We zijn terug van vakantie. Van Turkije.

Eigenlijk al bijna een week terug, is de vrouw al gans de week ijverig aan het werken, gaan de kids al gans de week ravotten in de kinderopvang en lig ik me al gans de week languit in de zetel te vervelen. Het is raar om eerst 15 dagen op rij dag in dag uit, 24 op 24 uur met en naast elkaar te leven, eten, noem maar op om dan een volle week alleen thuis te zijn van ’s morgens tot ’s avonds. Ik zou bijna zeggen dat ik de kids hun gekibbel mis, maar zo ver wil ik niet gaan. Het is (denk ik) vooral het gezelschap.

De vakantie op zich was leuk, maar anders dan verwacht. We kozen bewust voor een relax/strand/zwembad vakantie omdat we uit ondervinding weten dat onze rakkers alle leuke uitstapjes die we kunnen verzinnen op vakantie altijd minder leuk vinden dan in het zwembad plonzen. Twee jaar geleden waren we al eens in Turkije en toen hadden we wel enkele leuke uitstappen gepland. Hetgene ik me nog herinner was ‘zijn we der al?’ en Pieter die na 10 minuten op de bus bijna de bus onderkotste. Ah ja, en we zwommen leuk, bezochten de kerk van Sinterklaas, zagen kamelen (!?) en slaagden er maar niet in ze te entertainen tijdens de lange busreis heen en terug, ondanks vriendjes op de bus, de nodige spelletjes, kleurpotloden en papier, enz.

Dus, geen uitstappen die ook nog eens een arm en een been kosten, maar gewoon ‘amuzeleute’ aan het zwembad of strand of aquapark. Een aangezien we een aquapark met 11 glijbanen aan het hotel hadden, was dat niet echt een uitstap te noemen.

Onze dag bestond dus uit uitslapen tot 8u30, ontbijten (mijn kids aten massa’s pannenkoeken), zwemmen, middageten, een beetje thuis opgenomen serie’s kijken op de laptop), terug zwemmen (ondertussen was de grootste hitte voorbije en was er deels schaduw aan ons (!) zwembad, avondeten, avondanimatie (een geplaybackte musical of acrobaten of dansers of …), kids in bed en mama en papa die nog een serietje meepikten. Het lijkt vrij fantasieloos om zo je vakantie door te brengen en op één of ander manier is hert ook wel zo. Als je kids zo veel tijd doorbrengen in het zwembad wil dat ook zeggen dat je als ouders constant op de wacht staat (of zwemt). Pieter heeft geen schrik van water maar kan amper zwemmen. Hij duikt van de kant zoals Deburghgraeve en trappelt naar de kant zoals Lassie. Hij zwemt naar de bodem om de ringen op te vissen, maar komt evengoed soms in de problemen door zijn overmoed. En ondanks dat Pieter snel en makkelijk vriendjes maakt, was ik meestal zijn speelkameraadje dat het wiegde, omhoog smeet, met hem op de luchtmatras peddelde, enz. Heel af en toe nam mijn vrouw die rol al eens over, want zij is niet zo’n held in het water, niet tegenstaande dat ze het brevet haalde van redster tijdens haar studies voor onderwijzeres én één keer van één van de glijbanen roetsjte.

Het was een leuke vakantie maar op dezelfde manier niet voor herhaling vatbaar volgens jaar, alhoewel er nog veel water door de zee gaat natuurlijk. Als er nu maar eens wat warm/heet weer onze kant opkwam, dan konden we er hier in België nog een vervolg aan breien. Oh ja, en had ik al gezegd dat onze kids het redelijk goed deden, ook al moesten ze ook 24 op 24, 15 op 15 met elkaar omgaan. Soms is 5 minuten na school al te veel, maar nu waren ze twee handen op één buik.

Voor alle familieleden en kenissen gooi ik de (weinige) foto’s wel eens op flikker, laat maar iets weten als je ze wil. Voor alle andere fans een paar foto's van het hotel.

Plantrekkerij

Gisteren was de dag dat Pieter met Wouter mee ging naar de tekenschool, de kunt academie. Hij ging een proefritje draaien. De juf had gezegd dat hij wel eens mocht komen proberen en zodoende.

13u30
Omdat deze les pas gedaan is om 16u had ik alle tijd. Snel naar 'den Decathlon' om wat spulletjes te halen om Pieter de komende week te leren zwemmen. Hij is er volgens zijn eigen zeggen al redelijk goed mee weg, dus... privé les! Ik met een zwembandje en -plankje onder de arm er buiten op een goei half uur. Perfect, ondanks dat het er wemelt van de moeders met hun kids vanwege de school vrije namiddag. Dan maar de 'werk-euro-millions' binnen steken, want om daar ben ik al van in't begin chinees vrijwilliger voor. Dan richting bib, op mijn gemakske boekjes kiezen om mee naar Turkije te nemen, voor aan het zwembad ;-)

15u30
Nog altijd op schema, de kids willen ook boekjes kiezen dus haal ik ze af van de tekendinges en gaan we terug naar de bib. En dan sandalen shoppen voor Wouter. Maar er is nog tijd om wat magazines te lezen in de bib tot ...

15u55
De juf is helemaal alleen aan het opruimen in een lege klas. Ze stopt er dit jaar mee én ze veranderen van locatie.

'Euh, ze zijn al weg. Het was geweldig druk en de kinderen die naar huis konden mochten vroeger naar huis nadat ze al hun kunstwerkjes verzameld hadden. En pas later besefte ik dat je ze zelf zou komen halen', zegt ze een beetje beschaamd.
'Ach, dan zullen ze wel terug naar de kinderopvang gegaan zijn.'
'Euh, ... nee... ik heb naar daar gebeld en die zeiden dat ze hier zijn', piept ze. Ik zie de meest horrorvolle scenario's door haar hoofd spoken en probeer haar te sussen.
'Die zitten waarschijnlijk wel op de speelplaats te spelen dan.'
'Euh ... ook niet.'
'Ach, ik vind ze wel. Ze lopen niet in 7 grachten gelijk. Die trekken hunne plan wel.'
'Ja?'

16u05
Ik overloop snel de mogelijkheden. Niet op de speelplaats, niet in de opvang, niet in de bib. Ach, dan zitten ze bij ons 'op 't plein', op de bijna autovrije parking naast ons huis. Ik rijd naar huis, maar zie niemand. Vreemd. Ik laat de auto draaien en loop snel tot in de tuin, je weet maar nooit en plots zie ik een briefje aan de binnenkant van de deur. Ik kan het niet helemaal lezen, maar merk op dat het Wouters geschrift is. Vreemd en aan de binnenkant van de deur. Ik zie er iets op staan van 'buren' en besluit het eens langs de binnenkant te lezen. Ik open de deur en...hoor hen plots.

'Dag papa.'
Dag jongens. Hoe zijn jullie binnengeraakt', vraag ik, maar eigenlijk weet ik het antwoord al door simpele deductie én het briefje aan de deur.'

Nog maar pas geleden had ik Pieter getoond waar de reservesleutel van de voordeur verstopt ligt en hij had het aan zijn broer verteld. Vervolgens waren ze binnengekomen, gedronken, zichzelf voorzien van een 2uurtje (want ze waren iets na 2 uur al thuis aangekomen!), de Wii aangezet en later terug afgezet om wat TV te kijken. Van plantrekkerij gesproken!

Boos was ik niet. Het was niet hen schuld dat de afspraak met de tekenjuf anders gelopen was dan voorzien. En ja, ze hadden terug kunnen/moeten gaan naar de opvang, maar al bij al hadden ze hun eigen goed uit deze situatie gered. Ik heb hen verteld waar aan de ijskast mijn gsm nummer hangt en hen laten beloven om in soortgelijke situaties mij eerst te laten weten dat ze (alleen) thuis zijn.

Zo was ik in dezelfde week én mijn grootmoeder die naar Canada vloog én mijn kids (even) kwijt, maar dat van die grootmoeder is een gans ander verhaal.

16u15
Hup, naar de bib, want om 17u sluiten ze. Vrij snel hadden ze ook hun vakantielectuur en een aantal strips ingeslagen voor onderweg naar de sportwinkel.

17u00
Ondanks ik vrij druk verkeer verwacht valt het allemaal wel mee en sta ik een kwartier later in de winkel met 2 dorstige én hongerige kids. Eerst sandalen kopen! Na het elvendertigste paar vinden we HET paar dat echt lekker zit aan Wouters voeten. Yes, en ze zijn nog prijslijk ook, eigenlijk zelfs goedkoop, 10€90. Nog yesser! Wel vreemd dat ze online 9€ geprijst staan, ik hoop dat ik van dat prijsverschil kan slapen deze nachten. De dieven! ;-)

17u30
Met mijn troep hongerige wolven duiken we dan de Quick maar binnen, ik heb geen zin meer om te koken. Het duurt een eeuwigheid, want beide zijn ze om één of andere reden stik kapot. Ze vallen bijna in slaap aan tafel.

18u30
We rijden terug naar huis en tegen dat we thuis zijn liggen ze beiden (!) zoals verwacht te maffen op de achterbank. Wel te rusten mannen en tot morgen. Ondertussen ga ik snel wat spullen voor in de valies bijeen gooien want zaterdagnacht zijn wij 4 van de 25500 vertrekkers op Zaventem. Als de turken nu de finale nog spelen op het EK, zal het feest zijn in ons hotel de zondag.

22u30
Mijn kleren liggen al klaar, de Turken al op de bus naar huis en de EK-finale wordt voor de Duitsers. Tijd om te gaan slapen.

't Is gedaan

Hij is er van af. 't Is gedaan. Over. Voorbij. De examens, de toetsen, de herhalingsdinges. En hij heeft het geweten. Wouter heeft terug vrije tijd!

Maandagmiddag na school stond hij al te glunderen:
'AGENDA!', brul ik als een drilsergeant tegen mijn oudste.
'Daar staat niets in want wij krijgen geen huiswerk meer. Niks meer. 't Is gedaan voor van de jaar. Nah!'
'AGENDA!', brul ik een tweede maal, maar hij heeft mijn grijns al gezien.
'Seg, papa, zet de Wii maar al op, want ik heb geen huiswerk, niets te doen en de toetsen zijn voorbij. En daarbij, ik heb 20 Wii-punten om op te doen.'

We hadden dit weekend een drukke agenda met grootmoeders die afgedropt moesten worden, barbeques die moesten bezocht worden én nen hoop over-en-weer-gerij (geen pretje met de huidige prijzen van onze diesel!). De kids was de les gespeld en bij goed gedrag konden ze Wii-punten verdienen. 1 punt is 10 minuten gameplay, en ze hebben het ronduit uitstekend gedaan. Weinig gezeur, weinig tot geen getrek-aan-mijn-mouw, gewoon perfect. Ge zou ze nomineren voor engeltje van het weekend. Dus hadden ze 20 Wii-punten verdiend.

Maandag waren ze dus de 'hard cash' aan het spenderen met Wii sports en Cars. Behalve de nodige discussies over de te volgen strategie hoort ge ze dan niet en kan ik rustig mijn 'dinges' doen. Een win-win situatie noemen ze dat ;-)

Pieter, kan je dit eens lezen?

Gisteren was het dan de cinema-party van Pieter. Van de 10 uitgenodigde kleuters kwamen er 4 door, 2 hadden op voorhand laten weten dat ze niet konden. Toen één van de mama's haar kindje kwam afleveren heb ik er dan ook nog snel zijn kleinere broertje bijgenomen.

Met z'n zevenen zaten ze dan in de zetel, in afwachting van de film. Ik had enkele dvd's gehaald in de videotheek (of heet dat nu al DVDtheek?). Omdat ik weet dat veel van die kids de laatste nieuwe dvd's krijgen voor verjaardagen en dergelijke, koos ik voor vrij recente films.

Van de drie die ik mee had koos ik 'Enchanted', een modern sprookje waar de (getekende) prinses op haar trouwdag verbannen wordt door de boze stiefmoeder naar de echte wereld. Vanaf dan worden alle figuren gespeeld door echte mensen en alle tekenfilmdiertjes worden echte dieren. Leuk gevonden, maar achteraf bleek dat er voor onrustige 6-jarigen er misschien iets te veel blabla én te weinig slapstick in zat. Toch keken ze allen de film uit, ook al waren er een tweetal die met mieren-in-hun-broek zaten te draaien in de zetel.

De popcorn en limonade ging er gretig in, en toen de film gedaan was storten ze zich op Pieters speelgoed. De vele dozen lego van Wouter hadden we voor alle zekerheid maar in veiligheid gebracht Hij houdt zo al niet van sorteren, laat staan dat een bende 6-jarigen zij dozen uitkiepert.

Midden in de film kreeg één van de kids plots een wereldbol op de kast in de gaten.
'Hé, waar is Kieldrecht?', vroeg hij aan zijn buur in de zetel. Beiden keken ze nauwgezet om zich plots om te draaien naar Pieter.
'Hey Pieter, kom dat eens lezen.'
'Ja, want Pieter kan dat al lezen.'
Ik kijk eens verbaasd naar Pieter die naar hen gebaart dat ze stil moeten zijn en verder moeten kijken naar de leuke film. Ze kijken nog even verder maar geven het al vlug op.

Later hoor ik weer diezelfde vraag een paar keer tijdens hun spel.
'Pieter, wat staat hier op die race auto?'
'Pieter, wat staat er op die doos?'
'Pieter, wat staat er op dat papier?'

Net zoals Wouter in zijn vriendenkring bekend staat als 'dienen gast die knap kan tekenen', is Pieter blijkbaar 'dienen gast die al lettertjes kan lezen'. Spijtig dat zijn 'kunstje' volgend jaar snel zal uitgewerkt zijn, als ze allemaal kunnen lezen.

De hormonen werken.

Eergisteren:
'Mijne vriend uit 6de zegt dat het plezant is in het zesde'
'Ahja?'
'Jaja. Hééél leuk', en pas nu zie ik het samenzweerderige op en neer gaan van zijn wenkbrauwen.
'Leuk dus?', ik heb (nog steeds) geen idee waar het over gaat.
'Jaaa. Héééééél leuk. Vooral op het einde van het schooljaar. Allez, eigenlijk alleen dan.'
En dan valt mijnen euro/nikkel/frank.

Later:
'In't 6de wordt het héél plezant, mama.'
'Ohja?', antwoord ze afwezig en mist het schelle toontje in zijn stem.
'Ja, en papa weet waarom!'
Ze kijkt naar mij en verwacht dat ik het mysterie ga oplossen.
'Plezant? Op school?', ik glimlach naar mijn ega, maar laat haar in het ongewisse.
'Ja, eigenlijk alleen op het laatste van het schooljaar.'
En dan valt haren euro/nikkel/frank.

Gisteren aan tafel:
'Kom studeer nog maar wa aan da frans. Morgen is het toets en ge wilt toch naar het 6de hé.'
'Ja natuurlijk, want volgend jaar wordt het plezant!'
Weer krijgt hij een grijns op zijn gezicht en samenzweerderig knipoogt hij naar mij.
'Vooral op het einde van het jaar!'

M'n grootmoeder (grandma) kijkt een beetje verward naar Wouter. Zo'n enthousiasme om naar het 6de te gaan had ze niet verwacht van hem. Ze is een beetje (veel!) hardhorend en ze denkt dat ze het verhaal eigenlijk niet verstaan heeft, maar plots heeft ze zijn samenzweerderige wenkbrauw 'moves' ook gezien en is ze ook mee.

'Sex? Moet ik u het anders is uitleggen?', stelt ze voor.
'Neeje zenne', flapt hij er megasnel uit. 'Liever van een knappe vrouw', zegt hij en mompelt nog iets van 'voordoen'.
'Hey, ge denkt toch niet dat de juf van 't 6de HET gaat voordoen hé?' Weer wordt zijn grijns een beetje groter. Mijn gedachten dwalen al af. De juf van het 6de mag gerust gezien worden. Soms vragen ze 'voorleesouders' in 't school, misschien hebben ze ...ach we dwalen af.

Zijn hormonen werken dus, eigenlijk al langer dan vandaag. Als ik terug denk aan mijn puberteit, of nog erger, aan de puberteit van mijn jongste broer, dan besef ik dat ons nog wat te wachten staat. Met weemoed denk ik dan terug aan de keer dat mijn jongste broer al mijn blote madammen uit mijn 'blote-madammem-boekskes' had geknipt en mij achterliet met het enigste dat mannen interesseert in Playboy. De artikels!

8 van de 10 kinderen wil sexuele voorlichting op school.

Happy Birthday

Pieter is bijna jarig. Op 19 juni om precies te zijn, maar deze zondag hadden we al zijn verjaardagsfeestje voor de familie. Met veel te veel chocolade cake (met smarties on top!) en later sandwiches en broodjes, werd zijn geboorte 6 jaar geleden gevierd.

Al langere tijd vinden we het enorm moeilijk om voor onze kids een kado te kiezen. Ze hebben eigenlijk alles wat ze moeten hebben en nog maar eens een doos lego of playmobil om bij de rest te leggen, lijkt alsmaar gekker.

Al langere tijd dahct ik aan een andere spelcomputer/gameconsole. De oude PS1 die nog steeds uitstekend werkt, begint stillaan toch een beetje gedateerd aan te doen. De ideale keuze zou een draagbaar exemplaar zijn zoals een Nintendo DS of PSP, maar we proberen onze kinderen hun computer tijd een beetje te beperken, en dat zou met zo'n ding bijna onmogelijk worden. Vooral Pieter heeft het er heel moeilijk mee als hij geen computer mag spelen of tv kijken. Hij kan dan zo lusteloos rond lummelen en verveeld kijken naar de bergen 'gewoon' speelgoed dat ze hebben.

En toch, wat is er makkelijker dan ze bij elke verjaardag een nieuwe game te kopen? Dus, het werd uiteindelijk een Wii. Voor diegene die niet onmiddellijk weten over wat ik het heb. Het is een game console waar de controllers bewogen moeten worden. Om te tenissen moet je echt zo'n tennismove maken met de controller, om te golfen doe je echt of je een golfstok vast heb. Leuk en vooral hilarisch. De kids hebben hun kostelijk geammuseerd en hun ouders, later toen de kids in bed lagen, ook!

Maar het gefeest is nog niet voorbij. Woensdag hebben we een 'cinema party'. Pieter heeft een tiental vriendjes uitgenodigd die dan samen naar een film komen kijken, ondertussen voorzien van drank en popcorn. Ik hou m'n hart al vast, want ze zullen al terug weg zijn tegen dat mama van haar werk komt!

Donderdag is hij dan écht jarig en kan hij mee de feestmenu bepalen.

We beginnen ook de dagen te tellen naar onze jaarlijkse vakantie ook, maar eerst zetten we onze grootmoeder zaterdag op het vliegtuig richting Canada. Drieëntachtig in september en alleen op bezoek bij haar dochter, kleinkids en achterkleinkids in 'da provincieke van Engeland'.

Het zal dus nog een druk gevulde 2 weken worden, maar hey, vanavond is het misschien terug Wii Night for Adults, dus who cares...