Terug.

We zijn terug van vakantie. Van Turkije.

Eigenlijk al bijna een week terug, is de vrouw al gans de week ijverig aan het werken, gaan de kids al gans de week ravotten in de kinderopvang en lig ik me al gans de week languit in de zetel te vervelen. Het is raar om eerst 15 dagen op rij dag in dag uit, 24 op 24 uur met en naast elkaar te leven, eten, noem maar op om dan een volle week alleen thuis te zijn van ’s morgens tot ’s avonds. Ik zou bijna zeggen dat ik de kids hun gekibbel mis, maar zo ver wil ik niet gaan. Het is (denk ik) vooral het gezelschap.

De vakantie op zich was leuk, maar anders dan verwacht. We kozen bewust voor een relax/strand/zwembad vakantie omdat we uit ondervinding weten dat onze rakkers alle leuke uitstapjes die we kunnen verzinnen op vakantie altijd minder leuk vinden dan in het zwembad plonzen. Twee jaar geleden waren we al eens in Turkije en toen hadden we wel enkele leuke uitstappen gepland. Hetgene ik me nog herinner was ‘zijn we der al?’ en Pieter die na 10 minuten op de bus bijna de bus onderkotste. Ah ja, en we zwommen leuk, bezochten de kerk van Sinterklaas, zagen kamelen (!?) en slaagden er maar niet in ze te entertainen tijdens de lange busreis heen en terug, ondanks vriendjes op de bus, de nodige spelletjes, kleurpotloden en papier, enz.

Dus, geen uitstappen die ook nog eens een arm en een been kosten, maar gewoon ‘amuzeleute’ aan het zwembad of strand of aquapark. Een aangezien we een aquapark met 11 glijbanen aan het hotel hadden, was dat niet echt een uitstap te noemen.

Onze dag bestond dus uit uitslapen tot 8u30, ontbijten (mijn kids aten massa’s pannenkoeken), zwemmen, middageten, een beetje thuis opgenomen serie’s kijken op de laptop), terug zwemmen (ondertussen was de grootste hitte voorbije en was er deels schaduw aan ons (!) zwembad, avondeten, avondanimatie (een geplaybackte musical of acrobaten of dansers of …), kids in bed en mama en papa die nog een serietje meepikten. Het lijkt vrij fantasieloos om zo je vakantie door te brengen en op één of ander manier is hert ook wel zo. Als je kids zo veel tijd doorbrengen in het zwembad wil dat ook zeggen dat je als ouders constant op de wacht staat (of zwemt). Pieter heeft geen schrik van water maar kan amper zwemmen. Hij duikt van de kant zoals Deburghgraeve en trappelt naar de kant zoals Lassie. Hij zwemt naar de bodem om de ringen op te vissen, maar komt evengoed soms in de problemen door zijn overmoed. En ondanks dat Pieter snel en makkelijk vriendjes maakt, was ik meestal zijn speelkameraadje dat het wiegde, omhoog smeet, met hem op de luchtmatras peddelde, enz. Heel af en toe nam mijn vrouw die rol al eens over, want zij is niet zo’n held in het water, niet tegenstaande dat ze het brevet haalde van redster tijdens haar studies voor onderwijzeres én één keer van één van de glijbanen roetsjte.

Het was een leuke vakantie maar op dezelfde manier niet voor herhaling vatbaar volgens jaar, alhoewel er nog veel water door de zee gaat natuurlijk. Als er nu maar eens wat warm/heet weer onze kant opkwam, dan konden we er hier in België nog een vervolg aan breien. Oh ja, en had ik al gezegd dat onze kids het redelijk goed deden, ook al moesten ze ook 24 op 24, 15 op 15 met elkaar omgaan. Soms is 5 minuten na school al te veel, maar nu waren ze twee handen op één buik.

Voor alle familieleden en kenissen gooi ik de (weinige) foto’s wel eens op flikker, laat maar iets weten als je ze wil. Voor alle andere fans een paar foto's van het hotel.