Vergeten!

Gisteren had ik een dagje vrijaf van alle renovaties en dat vierde ik met een avondje TV kijken. Ik keek samen met beide kids naar een aflevering van Pimp my Ride. Daarna mocht de kleinste, met een vol uur vertraging, gaan slapen.

Ik besloot Wouter ook wat later op te laten blijven. Rond 21u15 zei ik hem dat ik wel naar boven zou bellen wanneer het bedtijd was, want hij lag al een tijdje op ons bed strips te lezen.

Groot was mijn verbazing dan ook wanneer ik me rond 23u begon klaar te maken om te gaan slapen (ik geraak er slecht in, tussen 'ik ga slapen' en 'ik lig er echt in en doe mijn ogen dicht' zit gauw een uur!) kwam hij plots naar beneden gewandeld. Ik dacht nog, wat doet die uit zijn bed , tot ik zijn kleren bemerkte. Die had nog niet geslapen, die was nog wakker! Ik was hem vergeten!

'Potverdorie, valt uwe 'frang' nu nie rond een uur of tien? Het is al 11 uur! Morgen kunde maar mee gaan slapen met Pieter! Vooruit, naar boven!'

Beteuterd en met tranende ogen loopt hij de kamer uit. Ik besef dat hij wel iets verweten kan worden, maar mij ook.

'Hey, kom eens terug. Ok, ik was ook mis. Ik had je moeten bellen.'

Het gemak van twee telefoons met intercom functie is geweldig, mijn geheugen iets minder.

'Weet je wat? Je moet niet vroeger gaan slapen, maar gewoon op tijd. Ook als er een goeie film op is, ga je gewoon op tijd slapen. Deal?'

Hij knikt en veegt zijn tranen weg. Daar kan hij met leven. We knuffelen nog eens en hij gaat naar boven. Wanneer ik dan (jaja) een uur later naar boven ga (mama kwam ondertussen thuis en ik had nog wat op de computer te doen!) en check zoals altijd de kids. Wouter ligt nog steeds wakker.

'Slaap maar, ik ga ook slapen. Het is al middernacht. Mama komt je direct ook een zoentje geven.'
'Ok, geef me dan ook maar één.'
'Welterusten.'
'Welterusten.'

's Morgens bel ik naar huis om te checken of iedereen wakker is. Mama nog niet, althans niet helemaal voordat de telefoon 'rinkelde'. Pieter was zich al aan het aankleden, maar Wouter sliep nog. Natuurlijk!