Hij is thuis

De rit naar Overpelt duurde iets langer dan verwacht, deels doordat het gewoon verder was dan ik dacht en deels door de 'Hollanders'. Dat is toch wat de verkeersinfo zei op de VRT. Door massaal op vakantie vertrekkende noorderburen zat de ring rond Antwerpen overvol.

Anyway, we waren later, maar een sms’je richting leiding deed Wouter er in ieder geval niet aan twijfelen of we hem wel zouden komen halen.

Hij had zich heel goed geamuseerd, hij had zich gedragen, zijn gedrag was beter geweest dan het jaar ervoor én het was merkbaar wanneer de rilatine begon uit te werken rond 16u.

Het was een survival kamp geweest en dat is natuurlijk op maat gesneden van een avontuurlijke (bijna) tienjarige als Wouter. Klimmen in bomen, eruit springen met touwen en een harnas, kajakken en omklikken in niet al te warm (zeg maar koud) water, avonturentochten, te veel om op te noemen. Het is ook voor het eerst dat zijn 'tater' niet stil staat. Meestal moet je het eruit trekken, maar nu vertelde hij ronduit. Leuk! Hij had graag gehad dat het langer duurde, maar hij had ons toch gemist.

De barbecue was simpel maar lekker en toen we rond 21u30 thuis waren, de kinds een beetje opkuisten en in bed gooiden, waren ze eigenlijk helemaal uitgeteld. Tot mijn grote verbazing stonden ze pas rond 9u aan mijn bed, net toen ik ook wakker werd.