De eerste werkdag

Vandaag was mijn eerste werkdag na onze vakantie. Overslapen was er niet bij, Pieter kwam me wakker maken ergens rond 4u. Hem proberen terug in stoppen was ijdele hoop, want toen ik me aan't klaarmaken was om 5u, schrok ik me rot toen hij plots in de gang stond in het schemerdonker.

Mama heeft nog gepoogd hem bij in bed te nemen, maar hij was al (te) wakker. En wakker wil bij hem zeggen verhalen vertellen tegen 300 per uur.

Mijn hoofdpijn waarmee ik van het vliegtuig stapte zit er nog steeds, soms bonkend soms een beetje sluimerend, maar steeds zeggend 'je bent nog niet van me af'.

Het verhaal over hoe ik op onze tweede dag in Canada de achtergebleven valies van mijn groetmoeder aan mijn moeder ging overhandigen, vermomd als werknemer van de plaatselijk luchthaven, zonder dat ze me herkende (!) vonden ze wel grappig. Men moeder verwachtte immers enkel haar eigen moeder, niet ons ganse gezin!

Net als Wouter en Pieter op school kon ik de verhalen de ganse dag vertellen, iedereen leek wel te weten waar we geweest waren. Ik had het nochtans (zo meen ik me te herinneren!) maar een select publiek ingelicht, maar misschien wil ik me dat wel anders herinneren.

Voor de kids was dat anders. Zij wisten pas de morgend dat we ze wakker gingen maken dat we weg gingen, naar Canada en de familie daar dan nog. De vriendjes op school vroegen zich waarschijnlijk wel af waar Wouter en Pieter gezeten hadden, maar de 'coole' kleren van ginds gaven Wouter waarschijnlijk genoeg gespreksstof.

Vandaag was ook de dag dat Wouter (samen met de andere leerlingen van zijn juf piano) een miniconcertje moest geven in de hoofdzetel van de muziekschool. Ondanks dat e weinig tijd was geweest om te oefenen heeft hij het eer goed vanaf gebracht. Zoals altijd moesten ze zichzelf aankondigen en zeggen wie ze zijn en wat ze gingen spelen. Weer viel Wouters onhandige, vergeetachtige manier van doen in de smaak.

"Ik ben Wouter en speel als eerste nummertje het liedje Krijgertje Spelen als tweede ...euh..Dat ben ik vergeten en als derde...euh...Dat ben ik ook vergeten"

Hilariteit alom en het applaus was al binnen voordat hij begonnen was. En terwijl hij er thuis tijdens het oefenen (voor mijn ongetrainde oor) er weinig vanaf bracht deed hij het daar (volgens de juf, die ook nog eens blij was dat hij gekomen was!) wel goed.

Binnen 3 weken, op 29 mei is het piano-examen en tevens de laatste les. Ben eens benieuwd hoe hij het dan zal doen en hij zal waarschijnlijk zijn herwonnen vrije tijd prachtig vinden.