Haar nieuwe blog...

Gisteren kreeg ik van mijn vrouw een url toegestuurd, een blog over een ADHD mama! Tof dacht ik, moet ik morgen maar eens naar kijken, want m'n kids (vooral de oudste, maar óók de ADHDloze jongste) hadden het razend druk.

De dag nadien, 's morgens vroeg, nam ik snel een kijkje. Mijn verbazing was groot hoe die mevrouw haar dag, samen met haar ADHD kid gelijk liep met de mijne. Ik was ook met mijn negenjarige naar de 'reva' geweest, ook medicijnloos en het verschil met de dagen dat hij 'het' wel nam, was ongelooflijk. Wouter stond letterlijk te springen toen ik hem ging halen.

Mijn vrouw had me dit blog vast gestuurd omdat ze wist dat ik een aantal blogs van dichtbij volgde en deze leek aan te sluiten bij de dingen die we zelf meemaken. Gezwind wou ik een comment plaatsen, maar dat lukte vanop het werk niet. Ik stuurde de comment dan maar mailsgewijs naar huis, met het idee om het later van thuis uit wel te posten.

Een half uurtje later ging de knikker dan toch aan het rollen. Die mevrouw was niet 'een mevrouw' maar mijn vrouw! En Wouter was niet 'een ander kind' dat die dag naar het revalidatiecentrum ging om testen te gaan doen, nee hij was mijn zoon!

Hey, maar dan wil ik van blog lezende internaut evolueren naar blog postende, want ik had hier eigenlijk ook wel iets over te vertellen. Meer nog, misschien kunnen we zo de samenvattende gesprekken 's avonds in bed een beetje inkorten en vroeger gaan slapen of ... ;-)

Ja, ik weet het wel zeker, ik word ADHD-papa. Een held zonder cape, zonder een massa spieren (spijtig!), maar vooral een held die niet alle antwoorden en oplossingen kent. En ook een beetje een held die graag, bewust en onbewust, zijn voeten veegt aan (spellings)regels en-fouten. Snel nog even de spelchecker er op los laten? Nah, ADHD mama zal haar deeltje wel foutvrij houden. Ik zal me wel bezig houden met spellingsfouten op andere blogs op te merken, zonder ze te melden natuurlijk!