Afspraken en hoe moeilijk ze soms te houden zijn

Gisteren kwam de Sint dus langs. Voor Wouter bracht hij Meccano, voor Pieter Kid K'nex.

Wouter was in de wolken en amper in bed te krijgen 's avonds. Pieter daarentegen bekeek zijn kado amper. Hij had enkel ogen voor het kado van zijn broer dat én een auto was én er vreselijk cool uitzag.

Dat hij er helemaal niet blij mee was en eerder ongeïntresseerd maakte me heel verdrietig. Zo verdrietig dat ik maar snel een telefoontje deed met die Turkse Bischop om te bemiddelen in het ruilen van het kado. Dat we deze zomer nog in Myra geweest waren sprak alleen maar in m'n voordeel en deze middag werd er geruild.

's Avonds werd Wouter zijn kado bovenop de kast geplaatst, om te vermijden dat het 's morgens voor problemen zou zorgen door de ochtend routine te verstoren.

"Wouter, zeg me na, ik mag er morgenvroeg niet mee spelen"
"Zeg me na, ik mag er niet mee spelen"
"Goed, ga nu bij je moeder hetzelfde zeggen, kus iedereen goedenacht en hop...erin!"
"Ok, mama,... zeg me na, ik mag er niet mee spelen...welterusten"
"Slaapwel Wouter"

Tien minuten later maakte enkel nog Amélie nog Frans lawaai en nog iets later deed ze haar verhaal tegen de recorder en sliepen we ook in.

Een vroege shift en een meeting met Meneer Klaas later, kwam ik gepakt en gezakt thuis om Wouter's kado terug te vinden...naast de kast. Hij had het 's morgens stiekem van de kast genomen. Pech, want hij zou er zeker mee willen rijden na school en laat nu juist het overtreden van de regel 'ik mag er morgenvroeg niet mee spelen' ervoor zorgen dat hij voor de komende 24 uur op de kast blijft.

Dat Pieter zijn Kid K'nex had laten ruilen voor een Renault Clio, en ze hadden kunnen racen, maakte de zaak alleen maar erger. Een uur gezeur later zat Wouter dan ook op de trap.