Toernooi

Zondag was de dag van ons eigen club badminton toernooi. De kids naar oma en opa (thanx!) en wij de ziel uit ons lijf lopen achter pluimpjes die we net hebben weggeslagen en die met een nog grotere rotvaart terug komen. Leuk, echt!

Omstreeks 17u was het dan gedaan, douchen en prijsuitreiking. Nee, we waren niet eerst in onze poule. We waren 4de van vijf. ADHD-mama deed het (voor de eerste keer al onmiddellijk) beter met 3de van zes.

Het was dan al 18u30 toen ik de kids afhaalde bij oma en opa. Ze waren voorbeeldig braaf geweest (joehoe!). Nochtans, terwijl ik met opa een praatje deed begon het getrek en geduw al bij het schoenen en jas aandoen.

'Papa, Pieter noemt me kippepiemel!'

Waar halen die kids die woorden, hij moet verdorie nog vijf worden. En het geduw, getrek en gezeur ging door totdat ze elk naar een einde van de zetel verbannen waren. Op weg naar buiten woedde de gewoonlijke wedstrijd wie-eerst-buiten/binnen-zal-zijn. In de auto kalmeerde het dan maar.

En terwijl vrouwlief nog wat verder haar 3-wekelijkse pluimkes ging slagen met de mensen van de evangelische kerk haalden wij snel frietjes. Een half uurtje later was alles op, Pieter in bed. Nog een half uur later lag ik languit op de zetel en Wouter op het eerste verdiep van zijn stapelbed.

En zoals Pieter me elke elke avond plechtig antwoordt, wanneer ik hem er naar vraag: 'Het was vandaag een leuk dagje!'